Otyłość u dzieci - tyją nie tylko dorośli

Wybraliśmy się wczoraj nad jezioro. No wiadomo, że nie po to, żeby nogi pomoczyć, ale żeby sobie pospacerować. Lubię tam jeździć. Jest cisza, spokój. A wczoraj jeszcze ta piękna pogoda. Było słychać tylko śpiew ptaków a ponieważ jezioro jest w lesie, to zrobiliśmy sobie małe zawody w poszukiwaniu szyszek. A później piknik – dzieciaki wymęczone całą zabawą, która zamieniła się w swego rodzaju grę terenową, musiały odzyskać siły przy posiłku. Jak się okazało, nie tylko my mieliśmy ochotę na spędzanie czasu w ten sposób. I najchętniej już bym tutaj rzuciła hasło – otyłość u dzieci – ale opowiem po kolei o co dokładnie chodzi.

Piknik nad jeziorem

Lubimy tak spędzać czas. Pakuję te zdrowe przekąski – zawsze to robiłam, nawet przed moją dietą. Jajeczne muf finki, wielozbożowe batoniki domowej roboty, domowa lemoniada, pełnoziarnisty makaron z pomidorkami koktajlowymi, albo zwykłe kanapeczki z ciemnego pieczywa- dzieci je kochają.  I wczoraj mieliśmy taką ucztę. Ale zrobiłam jeszcze dodatkowo chłodnik – taki na szybko, na domowym soku z buraka, z dużą ilością rzodkiewki i szczypiorku. Usiedliśmy sobie całą piątką na naszym kraciastym kocyku, na środku kosz, i wszyscy pałaszowaliśmy tak, aż uszy nam się trzęsły.

„Mamusiu.. A zobacz, ta Pani też ma podobny kocyk do naszego. I oni też mają piknik”.

Odwróciłam się po słowach najstarszego dziecka i spoglądając przez lewe ramię zobaczyłam tą trochę podobną do naszej rodzinkę, tylko, że w konfiguracji 2+2. Rzeczywiście wpadli na ten sam pomysł, i postanowili zjeść posiłek nad tym samym jeziorem. Nie przyglądałam im się szczególnie ale dzieci tak – jak to dzieci. I zapytały wprost – a dlaczego te dziewczynki są takie grube?

Ufff… cieszyłam się, że przynajmniej szeptali mi do ucha. Spojrzałam jeszcze raz – maluchy na oko w wieku przedszkolnym. I rzeczywiście ich waga z pewnością nie była idealna. Otyłość u dzieci to coraz poważniejszy problem. I pomijając już wszelkie choroby – bo przecież może zdarzyć się i tak – to jest to po prostu nasza wina.

Przyzwyczajenia żywieniowe dziecko wynosi z domu

Tak właśnie jest. To my mamy wpływ na to, co je. Zwłaszcza w pierwszych latach jego życia. Wiadomo, że jak pójdzie do szkoły, to już na to wpływu mieć raczej nie będziemy, ale jeżeli wyniesie z domu dobre przyzwyczajenia żywieniowe to jest większa szansa, że i poza domem sięgnie po zdrowe produkty. Dzieci to świetni obserwatorzy. Jeżeli widzą, że rodzice nie dbają o zdrową dietą, to pójdą za nimi. Przyglądają się nam uważnie, widzą co jemy. Są jak takie małe papugi, i wezmą do ust dokładnie to samo, co my.

Zastanawiałam się przez chwilę, czy może te dzieci naprawdę nie są chore. Ale kiedy wyjęliśmy z auta latawce, dziewczynki podeszły, też chciały potrzymać za sznurek. Pozwoliłam – moje dzieciaki lubią się dzielić. I wtedy jedna z dziewczynek zapytała, czy może się poczęstować naszym makaronem. Był z tymi pomidorkami koktajlowymi i ze szpinakiem. Nałożyłam jej trochę do miseczki, pytając wcześniej jej mamy. Kobieta pozwoliła i przysiadła się do nas. W dodatku powiedziała : Widzi Pani.. a w domu to one jeść takich rzeczy nie chcą. Tylko Mc Donaldy, KFC, tony czekolady i same słodkie napoje. A tutaj to im nawet lemoniada smakuje.

Nasłuchałam się o ich (potwornej) diecie, i o tym, że ona nie wie już co zrobić z wagą dziewczynek. Słuchałam, przytakiwałam, i zupełnie nie wiedziałam co zrobić. Bo przecież to od nas zależy co te dzieci jedzą. A ta pani wychowała sobie dwa małe grubaski, które wciąż tyją. WCIĄŻ. I będą tyły tak długo, aż nic się w ich diecie nie zmieni.

Otyłość u dzieci to poważny problem. Prowadzi do wielu różnych zaburzeń. Jest też wielokrotnie przyczyną odrzucenia z grupy. Dzieci mają mniejszą pewność siebie – co już mogłam zauważyć na przykładzie tych dwóch dziewczynek. W dodatku, kiedy moje dzieci śmigały za latawcami pełne radość, one po kilku chwilach zrezygnowały z zabawy dysząc okrutnie. Wtuliły się jedna w mamę, druga w tatę, i zagryzły sytuację słodkim batonikiem.

Korzę się teraz sama przed sobą. Bo chociaż w domu zawsze starałam się gotować zdrowo – dla dzieci – to jednak sama pozwalałam sobie na grzeszki żywieniowe. Inaczej moja waga nie byłaby tak wysoka. Ale najważniejsze, że jestem już na dobrej drodze. Chcę pokazywać moim dzieciom jak ważny jest zdrowy styl życia. Nie zamierzam im odbierać przyjemności zjedzenia czekolady czy lodów, ale muszą wiedzieć, że od odpowiedniej diety i ruchu zależy to, czy będziemy zdrowi. Bo te dziewczynki były chore. BYŁY.

A jak to wygląda u Was? Dbacie o odpowiednią dietę Waszych dzieci?